Eerste India sensaties!
Door: MathildeFlys
12 Februari 2011 | India, New Delhi
Dan hier het eerste teken van leven. Ik leef nog! Ik ben in het Zuiden van India, Kerala, Varkala beach. Hoe kan ik het uitleggen, het Zuiden is warm. Heel sensationeel, sterke geuren, mooie planten, kleurige vogels. Het voelt als een soort van oerwoud, maar dan zonder slangen en enge spinnen. De eerste dagen ben ik in Amrithapuri geweest, in een ashram. Amma is goeroe is van deze ashram en de mensen zien haar hier als een godin. In de ashram wonen heel veel mensen die haar devotees zijn zoals ze dat hier noemen.
De eerste paar dagen zag ik weinig want ik werd bijna meteen ziek toen ik aankwam. Koorts, hoesten, en hoofdpijn. Ik voelde me echt beroerd en heel alleen. Dan is zo'n ashram echt een ramp, want het is groot, en eigenlijk ken je niemand persoonlijk. Gelukkig waren daar twee lieve Zweedse meisjes, die al helemaal gewend waren. Bij hun kon ik op de kamer verblijven, en ze waren zo aardig! Ze bleven maar zeggen dat het allemaal goed zou komen, en dat hielp. Binnen ongeveer een week was ik er weer bovenop, en kon ik weer gaan rondkijken waar ik nu eigenlijk terecht was gekomen.
Je kijkt je ogen uit, er zijn zoveel mensen van verschillende nationaliteiten. Bovendien elke keer als Amma er is dan lijkt het wel alsof de groep naar haar toe word gezogen. Hoewel ik Amma de goeroe een heel tof mens vond, eigenlijk heel normaal, was dat heftige aanbidden niks voor mij. Gelukkig had ik Ivo, de ambulance man, uit Nederland die er steeds nuchtere grapjes over maakte. Iedereen loopt bijvoorbeeld in wit, waardoor je soms het akelige gevoel krijgt dat je in een ziekenhuis bent. Ivo noemde het White Sensation, nou daar heb ik natuurlijk hartelijk om gelachen :).
India is als een sprookje, je word hier snel gespiegeld, alles wat je doet krijg je weer terug. Alles gaat anders dan thuis, in het verkeer doen ze vooral aan intutief rijden, en iedereen lijkt elkaar aan te voelen, en aders word er hartelijk getoeterd, dat bedoelen ze verder niet vervelend. Dat gaat met een glimlach.
Mannen gaan hier vooral met mannen om en vrouwen met vrouwen. Dat maakt dat er een grote kloof is. Dat is zo anders dan bij ons, en ik ben nog steeds aan het uitvogelen hoe ik daar het beste mee om kan gaan. Op het moment bewaar ik het liefst veel afstand tot mannen. Vrouwen zijn oke maar soms heel sluw.
In een paar dagen India ben ik enorm gaan waarderen wat ik thuis heb. De vrijheid die wij hebben, om te doen, te eten, en om te gaan met wie je wilt. Hier is ook vrijheid, maar op een andere manier. In je eigen cultuur ben je toch als een vis in het water, hier moet je maar zien.Alles is een uitdaging!
Dan ten slot ik ben dus vertrokken uit de ashram, het was tijd om te gaan.Nu ben ik in Shiva's garden, een heel lief plekje,de mensen zijn hier vriendelijk! heel relaxed, en Indiers maken allemaal grapjes, en maken mij echt aan het lachen, heerlijk! Vannacht slapen we buiten, onder een klamboe.Ik reis met twee andere meiden, die ook in de ashram verbleven. De komende dagen ga ik veel naar het strand, in de hangmat liggen, lekker eten, en misschien wat yoga doen.
Ik heb een nieuw nummer, Indiaas, die ga ik snel posten. Ik kan helaas niet op mijn email, maar op deze manier kunnen jullie mij toch volgen!
De eerste paar dagen zag ik weinig want ik werd bijna meteen ziek toen ik aankwam. Koorts, hoesten, en hoofdpijn. Ik voelde me echt beroerd en heel alleen. Dan is zo'n ashram echt een ramp, want het is groot, en eigenlijk ken je niemand persoonlijk. Gelukkig waren daar twee lieve Zweedse meisjes, die al helemaal gewend waren. Bij hun kon ik op de kamer verblijven, en ze waren zo aardig! Ze bleven maar zeggen dat het allemaal goed zou komen, en dat hielp. Binnen ongeveer een week was ik er weer bovenop, en kon ik weer gaan rondkijken waar ik nu eigenlijk terecht was gekomen.
Je kijkt je ogen uit, er zijn zoveel mensen van verschillende nationaliteiten. Bovendien elke keer als Amma er is dan lijkt het wel alsof de groep naar haar toe word gezogen. Hoewel ik Amma de goeroe een heel tof mens vond, eigenlijk heel normaal, was dat heftige aanbidden niks voor mij. Gelukkig had ik Ivo, de ambulance man, uit Nederland die er steeds nuchtere grapjes over maakte. Iedereen loopt bijvoorbeeld in wit, waardoor je soms het akelige gevoel krijgt dat je in een ziekenhuis bent. Ivo noemde het White Sensation, nou daar heb ik natuurlijk hartelijk om gelachen :).
India is als een sprookje, je word hier snel gespiegeld, alles wat je doet krijg je weer terug. Alles gaat anders dan thuis, in het verkeer doen ze vooral aan intutief rijden, en iedereen lijkt elkaar aan te voelen, en aders word er hartelijk getoeterd, dat bedoelen ze verder niet vervelend. Dat gaat met een glimlach.
Mannen gaan hier vooral met mannen om en vrouwen met vrouwen. Dat maakt dat er een grote kloof is. Dat is zo anders dan bij ons, en ik ben nog steeds aan het uitvogelen hoe ik daar het beste mee om kan gaan. Op het moment bewaar ik het liefst veel afstand tot mannen. Vrouwen zijn oke maar soms heel sluw.
In een paar dagen India ben ik enorm gaan waarderen wat ik thuis heb. De vrijheid die wij hebben, om te doen, te eten, en om te gaan met wie je wilt. Hier is ook vrijheid, maar op een andere manier. In je eigen cultuur ben je toch als een vis in het water, hier moet je maar zien.Alles is een uitdaging!
Dan ten slot ik ben dus vertrokken uit de ashram, het was tijd om te gaan.Nu ben ik in Shiva's garden, een heel lief plekje,de mensen zijn hier vriendelijk! heel relaxed, en Indiers maken allemaal grapjes, en maken mij echt aan het lachen, heerlijk! Vannacht slapen we buiten, onder een klamboe.Ik reis met twee andere meiden, die ook in de ashram verbleven. De komende dagen ga ik veel naar het strand, in de hangmat liggen, lekker eten, en misschien wat yoga doen.
Ik heb een nieuw nummer, Indiaas, die ga ik snel posten. Ik kan helaas niet op mijn email, maar op deze manier kunnen jullie mij toch volgen!
-
12 Februari 2011 - 21:07
Debbie:
Eeej Mathilde, gelukkig ben je weer beter en heb je t naar je zin!! Je verhaal doet me wel denken aan Eat, Pray, Love. Veel plezier nog!! En groetjes uit Londen, xxxxdebbie -
13 Februari 2011 - 16:20
Hanneke En Tycho:
Hoi Mathil, blij te horen dat alles goed met je gaat.
(ook blij dat je niet overgegaan bent tot overgave aan een Goeroe :))
Geniet lekker van je nieuwe plek, klinkt heerlijk!
Dikke kus van mij en Tycho en de kids.
Liefs Han -
14 Februari 2011 - 19:27
Riet Steijnen:
Dag lieve meis,
Wat heerlijk was het om je stem weer te horen vanmorgen! Het was wel moeilijk dat je aangaf behoorlijk ziek te zijn, ik blijf je moeder en wil je dus graag helpen als je ziek bent, ik stuur je liefde en kracht, dat kun je vast wel gebruiken!
En dan ook nog je eerste reisverslag, fijn dat je dat doet! Wat anders moet het daar zijn, kan het me toch moeilijk voorstellen, maar je beschrijft het levendig.
Ik hoop dat je gauw over deze darm infectie heen bent!
Ben je ook bij een dokter geweest?
Ben ook benieuwd waar je heen gaat al je weer beter bent!
Karianne is net verhuisd en de kinderen zijn, geloof ik, heel blij met deze plek en Karianne ook, eindelijk toch echt haar eigen plekje!
Lieverd, waar je ook bent, je bent altijd in mijn hart! -
14 Februari 2011 - 23:26
Ida:
Hee lieverd!
wauw! wat klinkt dat allemaal anders en mooi zeg! ik kan me moeilijk een voorstelling maken van hoe anders het is maar als ik me bedenk dat jij daar rondloopt voelt het al een stukje dichterbij. hahaha, white sensation, die vind ik prachtig!
Ik lees alleen ook dat je weer ziek bent geworden, wat rot! ik hoop dat je snel weer beter bent en dat je het ziek zijn dan hebt gehad voor de komende tijd!
heel veel goeds! dikke kus! -
15 Februari 2011 - 09:00
Vera:
Lieve Mathilde,
Het is hier weer bar en boos met de post... Striemende hagel, snijdende wind... Je zit daar goed!!! Bijzonder om jou te lezen. Zo ver weg en toch even heel dichtbij :). Geniet geniet.
Liefs -
19 Februari 2011 - 11:41
Lieve Mathilde:
Wij maken ons wat zorgen over je want het laatste bericht was dat je ziek was en we hebben niet gehoord of je daar van hersteld was en hoe het verder is gegaan na de ashram. Zou je alsjeblieft weer wat van je laten horen?
Liefs
Tjalling Kuijper -
20 Februari 2011 - 19:21
Sanne (Leeuwarden):
Lieve Mathilde,
Zo wat een ervaringen al!
Van je ziek zijn natuurlijk heel wat minder, als je ziek bent en alleen dat is het minste wat er is!! Hopelijk was dit eenmalig en kun je verder volop van je avontuur genieten :)
Want een avontuur is het; vind het echt zo dapper van je..
Meis geniet intens van alle prachtdingen die je zult meemaken
(en blijf vooral verhalen posten ;) )
Liefs Sanne -
22 Februari 2011 - 15:13
Esther:
Lieve lieve Mathilde,
Wat een verhaal, geweldig! Ik kan me nog steeds niet voorstellen dat je daar zit. Jou met de trein weg zien rijden deed meer met me dan ik dacht. Toch voor een langere tijd afscheid van je moeten nemen. Maar wat ben je toch een stoer wijf!!! Je flikt het allemaal wel! Hoe voel je, je nu? Ik hoop dat je niet meer ziek bent. En lekker kan genieten van de tijd daar. Je verhaal brengt jou India avontuur echt tot leven! Ik ben benieuwd naar foto's, als je die hebt gemaakt.
Ik heb vorige week maandag met Lisanne geboekt voor Thailand:D. Ook superveel zin in!
Op stage is het niet heel boeiend, ik zie nog steeds veel te weinig clienten. Baal ik behoorlijk van. Hoop dat hier na de vakantie verandering in komt. Ik mis jou en kijk ernaar uit om weer samen naar Leeuwarden te reizen. Misschien beetje gek om te vragen, maar wat had je als onderwerp voor je CWS?
Geniet van alle avonturen en indrukken daar!!!
knuffels en xies Esther
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
